Прошу ! стихотворение есенина "песнь о собаке"- определить размер стих -ия найти все языковые средства, определить вид !

163

273

Посмотреть ответы 2

Ответы на вопрос:

newumnik

Литература

4,5(67 оценок)

«песнь о собаке» . заметим, что собачья тема была необычайно близка поэту. это рассказ об простом и в то же время сложном — о рождении и смерти. утром в ржаном закуте, где златятся рогожи в ряд, семерых ощенила собака,рыжих семерых щенят. простая экспозиция этого стихотворения рождает интересные ассоциации. прежде всего, это удивительная по теплоте красок картина «собачьего рождества» , где большую роль играет желтый цвет: («в ржаном закуте» , «златятся» , «рыжих») . появление человека разрушает собачью идиллию: вышел хозяин хмурый, семерых всех поклал в мешок. трагедия существа, у которого отняли детей, показана через поведение собаки: она бежала за хозяином, не умеющим понять, что у нее достаточно молока и на семерых щенков. убийство произошло: хозяин утопил щенков. и глухо, как от подачки, когда бросят ей камень в смех, покатились глаза собачьи золотыми в снег. это финал трагедии, который заставляет читателя задуматься сразу о многих вещах. и вопросы, которые при этом возникают, непросты. что значит материнство? что значит любовь? что такое дружба? и наконец, что такое человек? есенин не дает ответов на эти сложнейшие вопросы. концовка стихотворения остается открытой: собачья тоска сливается с ночной тишиной, приобретая поистине космическое значение. конечно, я люблю стихотворение «песнь о собаке» не только за его художественное совершенство. есть в поэзии есенина что-то, что заставляет читателя не только понимать сложность мира и драматизм событий, в нем происходящих, но и верить в лучшее будущее человека. оно, конечно же, настанет, и в нем не найдется места для равнодушия, жестокости, насилия. 5 лет назад

Rr0

Литература

4,5(87 оценок)

Вячаслаў . урок арыфметыкі. каротк і змест.мечык (герой аповяду) - пяцікласнік, вучыцца ў вясковай школе, ідзе апошні год вайны. ён закаханы ў настаўніцу арыфметыкі. у адрозненне ад усіх іншых настаўніц у школе, яна маладая, заўсёды прыгожа і прыбрана апранутая, ад яе пахне духамі, яна ласкавая. на фоне пасляваеннай разрухі, беднага вясковага жыцця, чэслава карлаўна здаецца яму . ён глядзіць на яе, і марыць пра тое, як з'едзе ў вялікі горад, дзе ўсе людзі прыгожыя, добра апранутыя і смачна ядуць, і вернецца адтуль таксама добра апранутым, можа нават і з залатым зубам як у дырэктара школы, і чэслава карлаўна пацісне яму руку, як паціскае дырэктару, і будзе загадкава смяяцца. ён бачыць яе ў снах, млее ад паху яе духоў. у чэславы карлаўны ёсць сын, семікласнік. аднойчы яна разам з вучнямі едзе ў лес на нарыхтоўку дроў. на нарыхтоўцы дроў з ім здараецца няшчасны выпадак, ён кідае снарад ў вогнішча. і чэслава карлаўна прападае на некалькі тыдняў, не прыходзіць на ўрокі. мечык нават марыць, што сын яе памрэ, і тады ён стане ёй, такой прыгожай, сынам. так, сына настаўніцы ён ніколькі не шкадаваў, як бы раўнаваў. але праз некалькі тыдняў паправіўся яе сын, і сама чэслава карлаўна вярнулася ў школу, такая ж прыгожая. мечык адчуваў да яе столькі любові, і так баяўся, што ніколі не зможа ёй у гэтым прызнацца. у яго здарыўся невялікі канфлікт з сынам настаўніцы, той паставіў мечыку падножку, і мечык моцна пхнуў яго ў адказ, так што той паваліўся. гэта бачыла чэслава карлаўна, і спытала ў сына, хто яго так, а той паказаў на мечыка. мечык папрасіў прабачэння ў пачатку ўрока перад настаўніцай, і яна лёгка прыняла яго прабачэнні, але ён зразумеў, што зараз ніколі ўжо не зможа сказаць ёй пра сваё каханне. ("няўжo вы нe вeдaeцe, штo я люблю вac. i cынa вaшaгa бyдy любiць. уcё, штo вы xoчaцe", — aлe я мaўчaў.+ я ceў, i нa мянe paптaм нaxлынyлa цяжкaя кpыўдa, штo янa нiкoлi нe бyдзe вeдaць пpa гэтa i, пэўнa, нe xoчa — y яe ёcць cвoй клoпaт, cын, тoй xмypы мyж, cтaлacць, a я яшчэ зyciм і, хаця крыўда гэтая засталася з мечыкам надоўга, паступова яна прайшла, і цяпер, праз дваццаць гадоў, ён прыязджае ў родную вёску, успамінае сваю любоў да настаўніцы арыфметыкі, і думае, што і цяпер не сказаў бы ёй пра сваю дзiцячую любоў. фінал : " нe cкaзaў бы. бo мы зaўcёды мaлa дoбpaгa гaвopым дpyгiм, бaючыcя чyжoe paдacцi, i, мyciць, гэтaк тpaцiм cвaю."