Ответы на вопрос:
Вячаслаў . урок арыфметыкі. каротк і змест.мечык (герой аповяду) - пяцікласнік, вучыцца ў вясковай школе, ідзе апошні год вайны. ён закаханы ў настаўніцу арыфметыкі. у адрозненне ад усіх іншых настаўніц у школе, яна маладая, заўсёды прыгожа і прыбрана апранутая, ад яе пахне духамі, яна ласкавая. на фоне пасляваеннай разрухі, беднага вясковага жыцця, чэслава карлаўна здаецца яму . ён глядзіць на яе, і марыць пра тое, як з'едзе ў вялікі горад, дзе ўсе людзі прыгожыя, добра апранутыя і смачна ядуць, і вернецца адтуль таксама добра апранутым, можа нават і з залатым зубам як у дырэктара школы, і чэслава карлаўна пацісне яму руку, як паціскае дырэктару, і будзе загадкава смяяцца. ён бачыць яе ў снах, млее ад паху яе духоў. у чэславы карлаўны ёсць сын, семікласнік. аднойчы яна разам з вучнямі едзе ў лес на нарыхтоўку дроў. на нарыхтоўцы дроў з ім здараецца няшчасны выпадак, ён кідае снарад ў вогнішча. і чэслава карлаўна прападае на некалькі тыдняў, не прыходзіць на ўрокі. мечык нават марыць, што сын яе памрэ, і тады ён стане ёй, такой прыгожай, сынам. так, сына настаўніцы ён ніколькі не шкадаваў, як бы раўнаваў. але праз некалькі тыдняў паправіўся яе сын, і сама чэслава карлаўна вярнулася ў школу, такая ж прыгожая. мечык адчуваў да яе столькі любові, і так баяўся, што ніколі не зможа ёй у гэтым прызнацца. у яго здарыўся невялікі канфлікт з сынам настаўніцы, той паставіў мечыку падножку, і мечык моцна пхнуў яго ў адказ, так што той паваліўся. гэта бачыла чэслава карлаўна, і спытала ў сына, хто яго так, а той паказаў на мечыка. мечык папрасіў прабачэння ў пачатку ўрока перад настаўніцай, і яна лёгка прыняла яго прабачэнні, але ён зразумеў, што зараз ніколі ўжо не зможа сказаць ёй пра сваё каханне. ("няўжo вы нe вeдaeцe, штo я люблю вac. i cынa вaшaгa бyдy любiць. уcё, штo вы xoчaцe", — aлe я мaўчaў.+ я ceў, i нa мянe paптaм нaxлынyлa цяжкaя кpыўдa, штo янa нiкoлi нe бyдзe вeдaць пpa гэтa i, пэўнa, нe xoчa — y яe ёcць cвoй клoпaт, cын, тoй xмypы мyж, cтaлacць, a я яшчэ зyciм і, хаця крыўда гэтая засталася з мечыкам надоўга, паступова яна прайшла, і цяпер, праз дваццаць гадоў, ён прыязджае ў родную вёску, успамінае сваю любоў да настаўніцы арыфметыкі, і думае, што і цяпер не сказаў бы ёй пра сваю дзiцячую любоў. фінал : " нe cкaзaў бы. бo мы зaўcёды мaлa дoбpaгa гaвopым дpyгiм, бaючыcя чyжoe paдacцi, i, мyciць, гэтaк тpaцiм cвaю."
Популярно: Литература
-
vgizovskaya27.11.2020 20:56
-
1928374652119.07.2020 12:23
-
Margarita11mm13.07.2021 13:40
-
kozlov2004104.01.2021 07:35
-
martynov2003110.03.2020 03:42
-
mishkaievlev26.01.2020 05:33
-
konobeevvlad29.03.2022 09:16
-
итлиори02.02.2021 07:34
-
99999767565608.08.2022 08:24
-
dnyagu15.05.2021 02:27