Религиозные представление племен эпохи ранних металлов ​

Археологический материал дает богатые и разнообразные памятники религии эпохи бронзы и железа. В большинстве случаев эти памятники относятся к народам классической древности, с которыми мы познакомимся в дальнейшем более подробно. А пока рассмотрим в самых общих чертах историю религий в эпоху раннего металла в Европе. Погребальный культ в бронзовую эпоху стал еще более сложным и разнообразным, чем в эпоху неолита. В нем уже отражалось классовое расслоение общества. Особенно пышными были погребальные обряды вождей, князей, царей; в их могилы клали множество ценностей, убитых коней, иногда и людей -- для сопровождения покойника в загробный мир; над их гробницами насыпали большие курганы, ставили надгробные памятники. Погребения рядовых членов племени были гораздо скромнее. В эту эпоху широко распространяется обычай трупосожжения, что, по-видимому, объясняется усложнением представлений о загробном мире. Ориентировка могил по сторонам света говорит о связи погребального культа с космическими представлениями и с почитанием солнца. Такую связь можно видеть и в больших мегалитических сооружениях -- кромлехах. Из них особенно известен так называемый Стонхендж (Stonehenge) в графстве Уильтшир (Англия) -- огромный комплекс мегалитов в виде круга 90 метров в диаметре (впрочем, древнейшие части памятника относятся еще к неолиту). Это сооружение одни ученые (Вильке, например) определяют как своего рода храм солнца, другие (Эванс, Шухардт) -- как надмогильный памятник. Оба эти мнения не исключают друг друга, ибо основаны на реальных фактах: ориентировка и расположение частей Стонхенджа (главная ось всего сооружения направлена к точке восхода солнца в день летнего солнцестояния) говорят о том, что он имел какое-то отношение к наблюдениям за солнцем, в то же время под этим комплексом и другими аналогичными памятниками обнаружены захоронения.

Солярный культ

О распространении солярного культа в период бронзы свидетельствуют и другие находки. Солнце изображалось в виде диска, колеса с лучами или без них, в виде креста в круге и т. п. Особенно интересны бронзовая колесница, запряженная лошадьми, с солнечным диском на ней (Трундгольм, Скандинавия), бронзовая фигура лошади с дисками под ногами и над ней (Теруэль, Испания), диск на колесах (наскальный рисунок из Богуслена, Швеция). Культ солнца в эпоху бронзы был, очевидно, порожден ростом земледельческого хозяйства, ибо солнце, по народным наблюдениям, главный податель плодородия. С другой стороны, в этом культе отразилось социальное расслоение -- выделение родоплеменной аристократии, которая, как можно думать на основании этнографических ан

Объяснение:

Петроглиф (лат. петро — тас және грек. глиф — жазу) — тақтатас, жартастарға салынған суреттер, бейнелер. Ежелгі П-тер соңғы палеолиттің ақырында пайда болды. Кейінгі голецендік тарихи-мәдени кезеңдерде (мезолит, неолит, қола дәуірі, темір дәуірі, т.б.) қоғамдағы өзгерістерге байланысты дамыды. Мұндай суреттер Швеция мен Норвегия (Богуслен, Таннум), Солтүстік Италия (Велкамоника), Португалия мен Испания жерлерінен, Солтүстік [[Африкадан, Араб жарты аралынан табылған. Жартас суреттері Үндістан мен Пәкістан, Қытай, Корея мен Жапонияда да бар.Америка құрлығында жартас өнерінің ескерткіштері Канада, АҚШ, Аргентина, Чили мен Бразилияда кездеседі. Олар Австралияда да көп. Мұның өзі П. жалпы адамзат мәдениетінде маңызды құбылыс болғандығын айғақтайды. Қазіргі ТМД елдерінің жерінен де П-тер көптеп табылған. Олар Кавказда, Орталық Азияда, Сібірде, Оралда, Қиыр Шығыста шоғырланған. Ескерткіштердегі суреттер сан алуан тәсілдермен шекіліп, бедерленген. Әр өңірдегі мұндай өнер туындылары тас ғасырынан кейінгі орта ғасырларға дейінгі адамдардың шаруашылығынан, тұрмыс-салты мен жол-жоралғыларынан, дүниетанымынан хабар береді. Басты сюжеттері адамдардың шаруашылық салаларын (аңшылық, балықшылық, т.б.), наным-сенімдерін сипаттайды. Суреттер қызыл охрамен және тастың бетін қашап, шекіп салу тәсілдерімен түсірілген. Соңғы тәсіл көп жерлерде кеңінен пайдаланылды. Көбіне хайуанаттар қырынан, адамдар алдынан салынды. Суреттерде пропорция сақталмаған; түз тағыларының кішкентай суреттерінің жанына одан бірнеше есе үлкен адам бейнесі салынған. Бұл өнердің мәні терең, бейнелері мазмұнды болып келеді. Оларда аңыз әңгімелер, мифтік сюжеттер, қоршаған ортамен байланысты шаруашылық-тұрмыстық қарекеттер бейнеленді. Қазақстанда 200-ден астам жартас суреттерінің шоғырланған орындары белгілі болып отыр. Солардың ішінде жан-жақты зерттеліп, ғылыми айналымға түскендері: Ақбауыр, Арпаөзен, Баянжүрек, Ешкіөлмес, Қаратау, Қойбағар, Майдантал, Мойнақ, Таңбалы, Теректі-Әулие, т.б.