Регистрация
frhjkvg11
11.04.2022 19:19
Литература
Есть ответ 👍

Ш Уәлиханов ашкан жери мен еңбек тери​

178
203
Посмотреть ответы 2

Ответы на вопрос:

Fateev20067
Fateev20067
4,4(47 оценок)

Шоқан еңбектерінде психологиялық мәселелерге байланысты әр түрлі сипаттағы деректер баршылық. Осылардың ішінде басқа мәселелерден көбірек сөз болғаны — халқымыздың ұлттық санасы, оның ішінде өзіндік психологиялық ерекшеліктері туралы мәселе еді. Қазан төңкерісіне дейінгі Қазақстан тарихы мен этнографиясын зерттеген шовинистік рухтағы орыс ғалымдарының еңбектерінде халқымыздың ондаған ғасырлық тарихы бар мәдениетіне қиянат жасалып, тіпті ұлттық психологиямызға күйе жағылып, екінші сорттағы халық деп келгені белгілі. Осындай келеңсіз көзқарасқа қыр жағдайында туған халқының ұлттық ар-намысын қызғыштай қорғап, қазақ халқын "тағы халық" деп қарау мүлде қате, бұл білместіктен айтылған сөз, халқымыз ертеден елдігі, өзіндік өнері бар, ылғи да көшіп-қонудың салдарынан оқу-білімнен кенжелеу қалса да, рухани дүниесі бай, прогресс атаулыға ұмтылғыш, жаңалыққа бейім халық деп тебіренеді. Ол Шығыстың эпосына емес, индогермандық эпосқа ұқсайды", — деп ол түйіндей келе, ол қазақтардың рухани байлығын өркениеті аса бай ірі елдермен төркіндестіре қарайды Шоқан қазақ ақындарының төгілдіре жырлау қабілетін олардың негізгі ерекшеліктерінің бірі деп бағалады.

kamilachelny
kamilachelny
4,5(80 оценок)

вобраз лаўрука ў апавядання з.бядулі “на каляды к сыну” упершыню паўстае праз успаміны яго маці. старэнькая бабуля тэкля засталася адна на сталым веку, і адзіная пацеха яе сэрца – успамін пра сына, які з’ехаў у горад. яна сядзіць каля старой сваёй хаткі і думае пра яго, спрытнага і прывабнага хлопца. такім і мы бачым лаўрука – падлеткам, здатным да вучобы. ягоныя здольнасці заўважыў пан і дапамог хлопчыку атрымаць адукацыю, паехаць у горад і зрабіцца там паважаным чалавекам.

не гледзячы на тое, што жыццё ў лаўрука склалася добра, ён у апавяданні – адмоўны персанаж. вобраз ягоны выклікае прыкрасць. толькі маці ягоная ганарыцца ім, бо матуліна сэрца не заўважае нічога, любоў ягоная бязмежная. аднак, праўду пра свайго сына казаў яшчэ бацька, пакойны цыпрук. ён заўважыў, што сын заганарыўся і цураецца сваіх простых, вясковых бацькоў.

з самім лаўруком чытач сустракаецца ўжо напрыканцы апавядання. маці не вытрывала адзіноты ў сваёй хатцы і вырашыла выправіцца на каляды да свайго сына. мы бачым, як ідзе яна праз лес, ночыць у незнаёмай вёсцы, як чакае яна сустрэчы і распавядае ўсім, які добры ў яе сын. яна марыць, як выпрастае ногі, пагрэецца, пабачыць роднага сыночка. але мы ўжо разумеем, што спадзевы старой не спраўдзяцца. аўтар паказвае нам, што маці не ведае нават, дзе жыве яе сынок, ці ёсць у яго дзеці. ні воднага пісьма не напісаў адзіны сын да сваёй маці за доўгія гады.

наступае момант доўгачаканай сустрэчы. і тут мы бачым лаўрука – паніча “у чорным сурдуце”. ён пазнаў яе, але засаромеўся. бразнуў дзвярыма і нават не абняў тэклю. ягонай любові да роднай маткі хапіла толькі, каб перадаць ёй са служкай некалькі трохрублёвых купюраў. сэрца лаўручка ачарсцвела. ён паўстае перад намі выпеставаным улюбёным сыночкам, які адмовіўся ад бацькоў дзеля фанабэрыстасці. засаромеўся свайго паходжання, бо “выбіўся ў людзі”.

з.бядуля ўляе ягонае дзіцячае імя “лаўручок” афіцыйнаму “лаўрэнцій кіпрыянавіч”, як называюць яго ў канторы. такім чынам, падкрэслівае, што вобраз, які пестуе ў сваім сэрцы тэкля, ужо даўным даўно перастаў адпавядаць ганароваму чыноўніку, у якога пераўтварыўся яе сын.

Популярно: Литература