Поэма
А. Т. Твардовский «Василий Тёркин»

1. Какой подзаголовок имеет поэма А. Т. Твардовского? В чём своеобразие её композиции? Почему поэт пишет, что «на войне сюжета нету» и что книга «без начала и конца»?

2. Какие качества героя поэмы позволили автору сказать: «Тёркин дорог на войне»? Почему он так полюбился бойцам, которые с нетерпением ждали появления каждой новой главы о Тёркине?

3. Что сближает Василия Тёркина с героями народных сказок, былинными богатырями?

4. В поэме особый герой – автор. Какова его роль в произведении?
5. Какова главная мысль главы «Переправа»?
6. Что подчёркивает автор в характере Василия Тёркина в главе «О награде»?

208

322

Посмотреть ответы 1

Ответы на вопрос:

zaqwsxcde

Литература

4,6(46 оценок)

звязана наступнае паданне з тым, што шмат гадоў назад "на гары на крутой" стаяў "белы хорам", у якім жыўкнязь "недаступны і грозны". ён "спуску і ласкі не знаў непакорам". аднойчы была ў князя вялікая бяседа. на вяселле князевай дачкі з'ехалася шмат знатных гасцей. на трэці дзень "князь прыдумаў адну для дружыны пацеху-забаву", загадаў паклікаць старога гусляра.

пасадзілі гусляра "на ганку, між клёнаў і ліп". невыдумная світка - убор на плячах, барада, як снег белы - такая, незвычайны агонь у задумных вачах, на каленях ляглі гуслі - баі. князь загадвае гусляру іграць:

- запяеш па душы, дасі ўцехі гасцям -поўны гуслі насыплю дукатаў; . не пад мысль песня будзе каму-небудзь нам -канапляную возьмеш заплату. заіскрыліся вочы гусляра і заплакалі пад яго рукамі "струны жывыя". гусляр гаворыць, які ні моцны князь, а дум ланцугамі не скуе. ен нагадвае князю, колькі людзей стогнуць і плачуць вакол яго харомаў і ў лёхах пад імі. на золаце князя блішчыць чалавечая кроў, а брыльянты -"цёртая сталь ад кайданаў".

князь нейкі час маўчаў, думаючы, як пакараць гусляра. загадаў: - узяці старца і гуслі жыўцом у зямлю! знае хай, хто тут пан: я - ці неба! закапалі старога гусляра. "не часалі ўкі яму сталяры, не заплакалі бліжнія вочы". а хорам князя "гудзеў, не маўчаў, шалы, музыка ўтакт рагаталі".

на тым месцы, дзе быў закапаны гусляр, вырас дуб. людзі кажуць, што раз у год выходзіць з кургана з гуслямі дзед i ўсё нешта пяе, што жывым не паняць, i на месяц глядзіць, як сам, белы. калі б хто зразумеўтую песню, то не зазнаў бы гора