1. Мәтінді оқып, оның қандай стильде жазылғанын анықтаңыз және ерекше сөз
қолданыстарынан мысалдар келтіріңіз.
[10]
Адамзат бүгінгі таңда әлеуметтік шиеленісті өршітетін қоғамдық індеттердің
бұғауынан құрық үзіп, құтыла алмай отыр, бірақ көңілге үміт ұялатар мүмкіндіктер де

жоқ емес. ХІХ–ХХ ғасырларда а ғылым мен техникалық прогресте бұрын-
соңды болмаған ғаламат жетістіктерге қол жеткізді. Нағыз ғылым дегеніміз – ғалам мен

ондағы құбылыстардың астарына үңіліп, шынайы мәнін ұғыну және оның арқасындағы
Ұлы Құдіреттің мұратын сезіну. Табиғатты өзіне бағындырарлықтай мүмкіндікте
жаратылған а ғаламды танып-білуге, білгендерін көкейінде түюге тиісті.
Көңілге түйіп, көкейге тоқығандары арқылы табиғатты құрық атып бас білдірген
тайыншадай дегеніне көндіріп, ықпал жасаудың жолдарын қарастырады. Бұл табиғаттың
адамға аманат етілуі, ал адамның Жаратушының әмірлеріне мойынсұнып, құл екенін
сезінуі дегенге саяды.
Қазіргі жағдайға ой жүгіртсек, физика, химия, астрономия, медицина, т.б. ғылым
салалары уақыт озған сайын а ң игілігі үшін түрлі жетістіктерін алға
тартуда. Осыған қарап ғылым мен технология а ң игілігі үшін екендігін
пайымдаймыз. Бұдан үрейленудің де жөні жоқ. Басқа келер қатерді ғылым-білімнен
немесе ғылым-біліммен қаруланған дүниеден іздеу бос әурешілік, нағыз қатер
надандықта, санасыздықта және жауапкершіліктен жалтарған табансыздықта.
Кейде ғылым-білімге сүйеніп, он ойланып, тоғыз толғанған іс-әрекеттеріміздің өзі
оңды нәтиже бермей жататындығы белгілі. Бұған түсіністікпен қараған жөн. Ал бірақ
білімсіздіктің, жоспарсыздықтың әрдайым тұйыққа тірейтіндігін ұмытпау қажет.
Мәтін не туралы?
Мәтін қандай стильде
жазылған?
Оған дәлел ретінде сөз
қолданыстарынан
мысалдар келтіріңіз.
2. Мәтіннің негізгі ойына қатысты және негізгі, қосымша ақпараттарға байланысты 1
сұрақтан құрастырыңыз.
Жалпы негізгі ойына
қатысты 1 сұрақ
Негізгі ақпаратқа
қатысты 1 сұрақ
Қосымша ақпаратқа
қатысты 1 сұра

227

231

Посмотреть ответы 1

Ответы на вопрос:

darina224

Литература

4,4(5 оценок)

во втором действии городничий приходит в гостиницу к хлестакову. городничий боится "ревизора", а хлестаков уверен в том, что за ним пришли, чтобы забрать в тюрьму. в разговоре они не слышат друг друга, и каждый думает и говорит о своем.

хлестаков разговорился, никак не зная в начале разговора, куда поведет его речь. темы для разговора ему выведывающие. они сами как бы кладут ему всё в рот и разговор. он чувствует только, что везде, можно хорошо порисоваться, если ничто не мешает.

и мешаются в его речах.

слова выскакивают из него непроизвольно. начав врать, он ничего не боится.он творит эту комедию (бессознательно, но вдохновенно). свое красноречие, свои приемы он заимствует из романов и повестей "библиотеки для чтения", а иногда даже и из более высоких образов . из марлинского, а порой из пушкина. он сыплет образцами прозы жуковского и карамзина. хлестаков говорит не своим, а чужим языком.

он чувствует, что он в господин, и на не последний, и сам дает , и, наконец, что он государственный

обед со всякими лабарданами и винами дал словоохотливость и красноречие его языку. чем далее, тем более входит всеми чувствами в то, что говорит, и потому выражает многое почти с жаром, не имея никакого желания надувать, он забывает сам, что лжет. ему уже кажется, что он действительно все это производил. поэтому сцена, когда он говорит о себе как о государственном человеке, и навела такой страх на чиновников.

вот отчего является в его лице важность. видя, как распекают, испытавши и сам это, поскольку и сам бывал неоднократно распекаем, он почувствовал особенное удовольствие "распечь, наконец, и самому" других хотя бы в фантазиях.

он бы и подальше добрался в речах своих, но язык его уже не оказался больше годным, по какой причине чиновники нашлись принужденными отвести его с почтением и страхом на отведенный ночлег. проснувшись, он тот же хлестаков, каким и был прежде.

он даже не помнит, чем напугал всех. в нем по-прежнему никакого соображения и глупость во всех