Есть ответ 👍

1.у цельшына лабановіч прыязджае з мэтаю: 1) зарабіць грошай, каб паступіць у інстытут; 2) аддаць усяго сябе служэнню школьнай справе; 3) перайначыць жыццё, развеяць цемру ў душах і сэрцах людскіх; 4) пазнаёміцца з якой-небудзь дзяўчынаю і стварыць сям’ю; 5) пачаць узыходжанне па службовай лесвіцы.2.у цельшыне андрэй лабановіч пазнаёміўся з: 1) лідай мураўскай; 2) ядвісяй; 3) людмілай і марынай; 4) маняй, сашай і нінай – трыма пісаранкамі; 5) вольгай андросавай.3.панну людмілу лабановіч упершыню сустрэў: 1) ля чыгункі; 2) у краме абрама; 3) у царкве ў час богаслужэння; 4) на вечарынцы ў валаснога пісара; 5) у ваколіцах цельшына на ўзлессі.4.у лабановіча найбольшую цікавасць выклікаюць дзяўчаты: 1) ніна; 2) вольга; 3) людміла; 4) марына; 5) ядвіся.5.андрэй лабановіч у творы: 1) прадстаўнік перадавой часткі дэмакратычнай інтэлігенцыі пачатку хх стагоддзя; сын свайго народа і дзіця свайго часу; нястомны змагар за народнае шчасце; 2) добры, шчыры, з сялянскай сям’і; схільны да самааналізу, да ацэнкі сваіх і чужых учынкаў; выхаваны; самаахвярны; адказны; адданы справе; 3) чалавек-шукальнік, высакародны; мае багаты і шматгранны ўнутраны свет; з моцна развітым пачуццём калектывізму і адказнасці за агульную справу; 4) чалавек вялікага інтэлекту; летуценны, задумлівы; умее захапляцца хараством, аддавацца ва ўладу чараў; 5) разумны, дасведчаны; мае прагу прафесійнага росту, любоў да дзяцей, павагу і спагаду; не саромеецца вучыцца ў народа, пераймаць жыццёвы вопыт.6.ядвісі, старэйшай дачцэ пана падлоўчага, было гадоў: 1) 15; 2) 16; 3) 17; 4) 18; 5) 19.7.чый гэта партрэт? стройная, з пышнымі чорнымі валасамі, якія перахвачаны чырвонай стужкай. цёмныя круглыя вочы былі як бы люстэркам яе шматграннай натуры. у іх то “іскрыўся вясёлы смех і нахіл да жартлівасці, то адбівалася нейкае засмучэнне і тая сталасць, што рабіла ўражанне, быццам дзяўчына многа перадумала і перажыла”: 1) пісаранкі ніны; 2) аксаны ставоліч; 3) ядвісі; 4) людмілы; 5) марыны.8.ядвіся ў аповесці: 1) “выглядала вельмі цікаваю і прыгожаю. цёмныя вочы яе з доўгімі мігаўкамі як бы рассыпалі праменні”; 2) натура шчырая, гарэзлівая, жывая, загадкавая, дасціпная; “найпрыгажэйшая кветка палесся”; 3) не па ўзросце сур’ёзная і задумлівая; дачка палоўчага; на жарт заўсёды адказвае жартам; 4) надзелена вострай назіральнасцю, светлым на жыццё; ідэал жанчыны для лабановіча; увасабленне святла і маральнай чысціні; 5) мае чалавечую годнасць і гордасць, паэтычную натуру, моцны характар, вакальныя здольнасці і эстэтычны густ.9.андрэй лабановіч раўнаваў ядвісю да: 1) гарошкі; 2) турсевіча; 3) сухаварава; 4) дубейкі; 5) саханюка.10.ядвіся адмаўляецца ад шчасця, якое трымала ў сваіх руках, бо: 1) хоча вырвацца ад прыгнёту і насілля (у доме бацькоў яна адчувала сябе, як птушка ў клетцы); калі такая магчымасць з’яўляецца, то дзяўчына назаўжды пакідае вёску; 2) “ сама так захацела. яна проста спыніла сваё шчасце і сказала: “даволі! няхай лепей шчасце будзе недапітым, бо можа на дне яго наліта атрута. так лепей”; 3) зразумела, што яна лабановічу не пара, што няма ўзаемнага кахання і агульных інтарэсаў; 4) аднавяскоўцы данеслі, што андрэй сустракаецца з марынай і аксанай; 5) не разабралася ў лабановічу, не вывучыла да канца яго складаны і зменлівы характар.​

138
200
Посмотреть ответы 1

Ответы на вопрос:


В повести «Журавлиный крик» шестеро солдат у железнодорожного переезда

должны держать оборону в течение суток, обеспечивая отход батальона. Они

вступили в неравный бой, не ища для себя . Первым за метил немецких

мотоциклистов Фишер, он почувствовал: «пришло время, когда определяется

весь смысл его жизни» . Ему хотелось, чтобы старшина изменил о нем мнение.

Очевидно в эту ночь «не мудреная мерка солдатских достоинств, принадлежащих

старшине, в какой-то мере стало жизненным эталоном для Фишера» . Его

выстрелы предупредили старшину Карпенко и остальных, и он вправе был

позаботиться о себе. Но Фишер не знал, что убежать или затаиться в его

положении – вполне пристойно и честно. Ему представилось строгое скуластое

лицо старшины, он почти наяву услышал презрительный окрик: « Эх ты,

растяпа! » И тогда весь мир для него ограничился укоризненным взглядом

сурового старшины и этой цепочкой мотоциклов. И он дождался переднего,

выстрелил, попал, и тотчас очередь из автомата размозжила ему голову.

Мотив действительно безыскусен: интеллигент, близорукий книжник, боится

упреков в нерасторопности и трусости больше, чем смертельной опасности, он

хочет соответствовать меркам старшины, то есть общей мерки долга, тягот,

риска. Он хочет быть вровень с другими, иначе ему – стыдно.

После Фишера, в самый разгар боя на переезде гибнут Карпенко и Свист. О

себе Карпенко не очень тревожился: он сделает все, что от него потребуется.

Это надежный служака, не избалованный жизнью. Его действия в бою

предрешены. А смерть Свиста наступила вследствие неравного единоборства с

немецким танком: он бросил одну за другой гранаты под гусеницы, но отбежать

не успел.

Повесть заканчивается, когда Василий Глечик, самый юный из шестерых, еще

жив, но, судя по всему, обречен. Мысль о том чтобы оставить позицию,

, была для него неприемлемой. Нельзя нарушить приказ комбата, его

нужно выполнить любой ценой, и, конечно, присяга и долг перед родиной.

Писатель дал почувствовать, как горько, когда обрывается такая чистая и

молодая, верующая в добро жизнь. До Глечика донеслись странные печальные

звуки. Он увидел, как за исчезающей стаей летел отставший, видно, подбитый

журавль; отчаянный крик птицы безудержной тоской захлестнул сердце юноши.

Этот журавлиный крик – полная печали и мужества песня прощания с павшими и

призывный клич, возвещающий о смертельной опасности, и этот мальчик

потрясенно открыл для себя: ему скоро предстоит умереть и ничего изменить

нельзя. Он схватил единственную гранату и занял свою последнюю позицию. Без

приказа. Хорошо зная, что это конец. Не желая умирать и, не умея выживать

любой ценой. Это была героическая позиция.

Герои повести «Журавлиный крик» при всем разнообразии своих характеров

схожи в главном. Все они сражаются до конца, своей кровью, своей жизнью

обеспечивая организованный отход батальона. Через их трагическую судьбу

очень убедительно показывается трагедия первых военных лет и реалистически

раскрывается неброское во внешних своих проявлениях мужество солдат,

которые в конечном итоге обеспечили нашу победу.

Популярно: Беларуская мова