Старий і море" питання: 1. чому маноліно вирішив знову у парі із сантьяго? 2. чому старий розмовляв сам із собою? 3. хлопчик доводиться старому . . 4. завдяки чому старий сантьяго перемагає рибину? 5. опишіть старого сантьяго (цитати) 6. визначте ідею твору 7. назвіть символічні образи твору, поясніть їх значення. 8. "людина створена не для поразки. людину можна знищити, але її не можна перемогти". як ви розумієте ці слова?

220

273

Посмотреть ответы 1

Ответы на вопрос:

Акжан1111111

Литература

4,6(29 оценок)

Бацькі і дзеці (в. карамазаў. “дзяльба кабанчыка”) у апавяданні в.карамазава «дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну». але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: веру, ніну і сцяпана. мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а маці толькі адзін сцяпан. вера і ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. i даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. яна прыехала не ў, а ў госці. ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках маці па гаспадарцы? канешне, не. ды яна і не збіралася . яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, , каму пакласці, а сёстры і коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў…» сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. адзін толькі сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку». аднаму сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак. з усіх дзяцей мне падабаецца сцяпан. толькі ён зразумеў сваю памылку і вярнуўся да маці. ён не прымае жорсткасці і абыякавасці іншых дзяцей. яму сорамна перад бацькам, што не спраўдзіў яго надзеі і з’ехаў у горад. сцяпан — адзіны чалавек, якога і можна назваць сапраўдным сынам, а астатнія дзеці ўжо «страцілі святое штосьці», «ачарсцвелі душою».