Ответы на вопрос:
Ляжыш гарачым раніцай у траве і назіраеш за іх неспакойнай жыццём. вось насоўваецца буйное белае з кучерявой махрамі, якое нагадвае чалавечы профіль. рука цягнецца да фотаапарата, але ў лічаныя секунды «профіль» распадаецца і перад вачыма ўжо нейкае падабенства контуру чорнага мора. белыя баранчыкі месцяцца над гарызонтам, раз-пораз наскакивая адзін на аднаго і сляпіліся ў велізарнай слана, а слон, павісеўшы ў паветры нейкі час, пачынае вытанчаецца, вытанчаецца і ў рэшце рэшт знікае зусім. гарачы густы паветра пранізвае гудзенне чмялёў, небывала буйныя стракозы, якіх знізу можна прыняць за птушак, прачэрчвае ў ім дзіўныя, непрадказальныя лініі, прама ў майго асобы пампуецца кветка рамонак, залатой сердцевинкой раз-пораз кранаючы шчаку, быццам цалуючы. і ўсё гэта летні крохкае хараство - на фоне аблокаў, як адзіны акорд гімна жыцця. пільна глядзіш у неба, расквечаны аблокамі, і пачынае здавацца, што яно не пустое, што вунь там, у прагалах паміж белым, хто-то ёсць. хтосьці прыкоўвае твой погляд, засмоктвае яго, як у варонку. хто? няма адказу. ды і ці патрэбны ён? аблокі працягваюць свой танец, высокая нота летняга дня набліжаецца да кульмінацыі, і карцінка аддрукоўваецца ў памяці, каб марознай снежнай зімой раз-пораз паўставаць перад вачыма так панадліва і обещающе.
Всем, что только окружало его надменный в сношениях с людьми самого высшего звания отроду не удостоивавший никого своим посещением рожденные в одном сословии воспитанные одинаково
Популярно: Литература
-
mmedvedev38914.02.2021 15:49
-
sashanatashakes02.12.2020 15:26
-
pinsker02530.01.2021 09:20
-
Лерааникина30.08.2022 17:46
-
pika4y222.10.2021 00:57
-
лиза269929.03.2020 22:01
-
lisa28525.09.2021 04:19
-
abdrazakovernat27.01.2023 08:10
-
domiradps18.06.2020 12:50
-
zyzae19.02.2022 00:35