Ответы на вопрос:
Уапавяданні в. карамазава «дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну». але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці. маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: веру, ніну і сцяпана. мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а маці толькі адзін сцяпан. вера і ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. i даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. яна прыехала не ў, а ў госці. ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках маці па гаспадарцы? канешне, не. ды яна і не збіралася . яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, , каму пакласці, а сёстры і коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў» сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. адзін толькі сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку». аднаму сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак. з усіх дзяцей мне падабаецца сцяпан. толькі ён зразумеў сваю памылку і вярнуўся да маці. ён не прымае жорсткасці і абыякавасці іншых дзяцей. яму сорамна перад бацькам, што не спраўдзіў яго надзеі і з'ехаў у горад. сцяпан — адзіны чалавек, якога і можна назваць сапраўдным сынам, а астатнія дзеці ўжо «страцілі святое штосьці», «ачарсцвелі душою».
нам дан во владение самый богатый, меткий, могучий и поистине волшебный язык. истинная любовь к своей стране немыслима без любви к своему языку.
языку мы учимся и должны учиться непрерывно до последних дней своей жизни.
(к. паустовский)
Популярно: Литература
-
nastaluric11.01.2021 04:35
-
Надя030111.04.2023 22:01
-
adelina0508200613.09.2021 18:30
-
ildarka3427.07.2020 11:58
-
Vika19252616.07.2021 12:43
-
kupmvik26.03.2021 05:37
-
Dasha1603200507.02.2021 12:32
-
КристинаМазова18.10.2022 00:35
-
Vanita11110611.10.2021 03:02
-
сымбат5905.02.2022 16:31