Литература: Юнна мориц любимый пони . сочинения

egorikysik

28.12.2021 00:30

Литература

Есть ответ 👍

Юнна мориц любимый пони . сочинения

153

185

Посмотреть ответы 2

Ответы на вопрос:

sasharudich

Литература

4,4(29 оценок)

«сочинение стихов напоминает подъем в гору: с каждым шагом значительный опыт, совершенней мастерство. еще усилие – и высота высота-то взята, но дело в том, что истинная поэзия как раз и начинается после этого, она начинается с парения, с волшебства, а это есть тайна, доступная немногим. вот юнне мориц повезло: она открыла волшебную страну, не выдумала, а открыла. она населила ее живыми жителями, не сказочными, а живыми. юнна мориц открыла новую волшебную страну. здесь все справедливо, добро, любовно и полно соответствия одного другому: и музыка не могла быть иною, и читать и петь эти стихи иначе, наверное, и невозможно.

Миша112236677777777

Литература

4,7(21 оценок)

у драме паказана разарэнне і збядненне працоўнага беларускага сялянства. гэты твор аб рэвалюцыйных імкненнях беларускага народа аб яго сацыяльных і нацыянальных спадзяваннях. тэма "раскіданага гнязда” ўзята з жыцця. у аснову сюжэта п'есы пакладзены канкрэтны гістарычны факт, выпадак у сям'і луцэвічаў. з аўтабіяграфіі янкі купалы вядома, што яго продкі доўгі час арандавалі зямлю, якая належала князю радзівілу. але па нейкім прычынам ён адбірае гэту зямлю у дзеда.

падзеі у драме паказаны у 1905г., калі народныя масы узняліся на змаганне за свае правы і свабоду. у п'есе ставіцца пытанне: дзе шляхі да свабоды і шчасця, дзе праўда, як выратаваць сям'ю ад галечы.

лявон і марыля шукаюць праўды з дапамогай закона. яны прывыклі пакарацца і жывуць надзеяй на літасць, на справядлівае рашэнне суда. лявон – нястомны працаўнік, спагадлівы бацька. ён моцна і самаахвярна любіць сваю зямлю-карміцельку, аддае ёй усе сілы, не можа жыць без яе. лявон лічыць зямлю, на якой працуе, сваёй уласнасцю. яна належыць яму па праву спадчыны, перайшла ад дзядоў і бацькоў. лявон лічыць, што царскі суд узаконіць яго права на зямлю, якую хоча адабраць паніч, але дарэмна: суд і закон на баку памешчыка. у лявона страчана апошняя надзея на справядлівасць. даведзены да роспачы і адчаю, лявон канчае жыццё прыгубствам. самагубства лявона — пратэст несправядлівасці, але пратэст чалавека знясіленага жыццём, не здольнага больш іўляцца эксплуататарам. трагедыя лявона у тым што ён не бачыць і не ведае сапраўдных шляхоў за волю і зямлю. толькі перад смерцю ён пачынае разумець, што праз суд нельга дабіцца праўды.

жонка лявона марыля неяк нагадвае свайго мужа, але адрозніваецца вынослівасцю, жыццё-устойлівасцю, гэта маці-пакутніца. шмат гора бачыла марыля і мала радасці. непасільная праца, беднасць, надарвалі яе сілы, цяжкая хвароба прыкавала да ложка, але яна мужна пераносіць усе нягоды жыцця. набожная жанчына бачыць свае гора і тлумачыць гэта "божай карай". нягледзячы на усе гэта яна захавала душэўную мяккасць і спагадлівасць, моцна любіць сваіх дзяцей. яна хоча выхаваць іх і выратаваць ад смерці. маці у адчаі, што трэба разам з дзецьмі ісці на бадзянне па свеце. на вечныя мукі і здзекі. яна сабе і дзецям шые жабрацкія торбы. у характары жанчыны шмат цярплівасці і пакорлівасці. маці хоча прымірыць сымона з панічам, угаворвае яго ісці у панскі двор на службу. але сын разумее свае жыццё па-іншаму. ён лічыць, што прымірэнне з панічам было б здрадай, адступнасцю, прыніжэннем чалавечай годнасці. вось чаму ён асуджае сястру зоську за сувязь з панічом.

купала паказвае, як пад уплывам усяго перажытага: смерць бацькі, ганьба сястры, страта зямлі, разбурэнне гаспадаркі, размова з незнаёмым, сымон духоўна аднаўляецца, расце яго свядомасць, змяняюцца погляды на жыццё. цяпер ён разумее, што царскі закон не можа абараніць інтарэсаў працоўнага чалавека, "трэба ваяваць розумам, а не тапаром” і гэтаму ён вучыць другіх. сымон знаходзіць сваю сапраўдную мэту у жыцці – уступае на рэвалюцыйны шлях барацьбы. стаць на гэты шлях яму незнаёмы. разам з ім сымон ідзе на "вялікі сход па бацькаўшчыну” змагацца за агульныя інтарэсы.